فومن سال ۱۳۶۰

کشاورزی در روستای شکار گوراب شهر فومن در شالیزار خود چهار خوشه متفاوت پیدا می کند که با برنج بینامی که همیشه می کاشت فرق می کردند.
در آن زمان بیشتر کشاورزان برنج های بینام، صدری و خزر را می کاشتند.
او این چهار خوشه متفاوت را پس از رسیدن به طور جداگانه جمع آوری کرد و بذر آن ها را در شیشه مربا نگه داشت و سال بعد دوباره کشت داد و خودش آنها را نشاء زد.
این خوشه های جدید در سال دوم به ۷۰ خوشه تبدیل شدند و ۷ سال طول کشید که به یک هکتار رسیدند.
درسال ۱۳۶۷ آوازه برنجاو به گوش کشاورزان رسید و پس از آن تعداد بیشتری از کشاورزان با گرفتن بذر، آن را در شالیزارهای خود کاشتند.

رشت سال ۱۳۶۴

تنها چهار سال پس از ماجرای قبلی در روستای چاپارخانه خمام از توابع رشت ، کشاورز دیگری متوجه یک خوشه برنج دانه درشت در داخل مزرعه سه هکتاری خود شد و این خوشه را از سایر خوشه ها جدا و بعنوان تخم جو برای سال آینده نگهداری کرد.
وی چهارسال از این خوشه ها بعنوان بذر جدا نگهداری کرد ، اتفاقی صاحب شالکوبی متوجه شد که این فرد رقمی را به کارخانه می آورد که با بقیه برنج ها فرق می کند ، هم از لحاظ اندازه و هم از لحاظ پخت.
همچنین بذر ایشان مورد استقبال کشاورزان قرار گرفته است.

و بدین گونه بود که آقایان علی کاظمی سمت چپ ، و یوسف هاشمی سمت راست یکی از معروف ترین برنج های ایرانی را کشت و توزیع کردند.

برنج علی کاظمی سال ۱۳۶۰ و برنج هاشمی سال ۱۳۶۴