آیا تا به حال چیزی در مورد فرمانده ارتش آلمان، کسی که تنبلی را تشویق و حتی به آن پاداش می‌داد شنیده‌اید؟
ممکن است در وهله اول پیش خود بگویید چه سوال مسخره‌ای!
با نگاهی به جامعه آلمان که کشوری صنعتی است و نظم و انضباط حرف اول را در آن می‌زند وجود چنین فرمانده‌ای در تاریخ این کشور دور از ذهن می‌نماید.
اما نکته جالب اینست که برخلاف آن چه در تاریخ این کشور به چشم می‌خورد حکایت از وجود چنین رهبری در این کشور دارد. نام او ژنرال هلموت فون مولتکه (Helmuth von multke) بوده که رهبری ارتش آلمان را از سال ۱۸۵۸ تا ۱۸۸۸ به عهده داشته است. تحت رهبری وی ارتش آلمان به عنوان الگوی ارتش مدرن در جهان شناخته شد.
ژنرال فون مولتکه افسران خود را بر اساس تواناییهای فیزیکی و ذهنی به چهار گروه تقسیم می‌کرد:
۱) ذهنی و فیزیکی تنبل
۲) ذهنی باهوش و فیزیکی پرانرژی
۳) ذهنی تنبل و فیزیکی پرانرژی
۴) ذهنی باهوش و فیزیکی تنبل
او در دسته بندی خود به افسران گروه اول که از لحاظ فیزیکی و ذهنی تنبل بودند کارهای روتین و تکراری را محول می‌کرد.
به نظر ژنرال، افسرانی که در گروه دوم قرار می‌گیرند و از لحاظ ذهنی باهوش و فیزیکی پرانرژی هستند به دلیل آنکه به جزئیات اهمیت بیشتری داده و سوء مدیریت و بی‌نظمی آنها را آزار می‌دهد در رهبری دچار مشکل خواهند شد و به همین دلیل به آنها وظایف مدیریتی را محول نمی‌کرد.
افسرانی که به لحاظ ذهنی تنبل و فیزیکی پرانرژی هستند از نظر ژنرال افرادی خطرناک محسوب می‌شدند. از نظر او این گونه افراد مشکل ساز هستند و کلیه حرکات آنها از صحبت کردن تا رفتارهایشان نیاز به نظارت دارد. به عقیده وی اینگونه افراد بیش از آنکه مشکلی را حل کنند مشکل می‌آفرینند و بنابر این بسیار خطرناک و دردسر ساز هستند و می‌بایست از ارتش اخراج شوند.
گروه چهارم یعنی افرادی که به لحاظ ذهنی باهوش و از لحاظ فیزیکی تنبل هستند قهرمانان ارتش محسوب شده و به عقیده فون مولتکه آنها افرادی هستند که می‌بایست به بالاترین درجات مدیریتی ارتقا پیدا کنند. چرا؟ زیرا این افراد به قدر کافی باهوش هستند تا نیازهای ضروری را شناسایی کرده و همچنین به قدر کافی انگیزه دارند تا راحت‌ترین و ساده‌ترین راه‌ها را برای رسیدن به موفقیت پیدا کنند و البته چنین افسرانی هیچگاه خود را درگیر جزئیات نمی‌کنند و چنین وظایفی را به افراد مشتاق اینگونه مسائل واگذار می‌کنند.
